Fildişi Melekli Çerçeve

Eş dost bilir, benim ahşap boyama maceram bundan dokuz sene evvel hiç hesapta yokken bir ahşap boyama kursu ilanına tesadüf etmemle başladı. Daha çoluk çocuk yokken, hiç aksatmadan bir hevesle gittim kursa. O zamanlar çatlatma, peçete ve altın varak modası vardı. Bol bol çatlattım ben de. Sonra araya çocuklar, hastalıklar vs girdi. Yıllarca dolapta durdu malzemeler, ara sıra tek tük bir şeyler yaptım o kadar. Sonra biraz rahatlayınca tekrar aldım elime boyaları, baktım ne çatlatma kalmış ne varak piyasada :) Mum eskitmeler, yağlı boya eskitmeler, mobilya yenilemeler, mix media'lar.. Modası değişmiş işin. Çoğunu tek tek deneye deneye öğrendim yeni baştan. İnternet sağolsun, nereye bakacağınızı biliyorsanız kursa gitmiş kadar oluyor insan. Bu vesileyle yıllardır bomboş duran duvarlarımı hareketlendirmeye karar verdim. Terzi kendi söküğünü dikemez misali, benim evim pek bir ruhsuz, pek bir sade. Artık plansız ne nereye yakışır, uyar mı uymaz mı demeden hoşuma gideni asacağım duvarlarıma, öyle karar verdim. 

Gelelim bu çerçevede ne yaptığıma.... 

Önce dikdörtgen ahşap panoyu hiç zımparalamadan koyu kahverengi akrilik boya ile boyadım. Kuruyunca üzerine iyice mum sürdüm. Daha sonra üzerine beyaz akrilik boyayı yoğun olarak sürdüm. Beyaz kuruyunca, önce kalas görüntüsü vermek için cetvelle eşit aralıklarla yukarıdan aşağı çizgiler çekip, fazlaca beklemeden ince zımparanın kenarıyla cetvelle çizdiğim eşit aralıkları çizgi şeklinde zımparaladım. Daha sonra yavaşça yukarıdan aşağı, aşağıdan yukarı tüm yüzeyi zımparalayarak genel bir eskitme yaptım. (Mumla eskitme yapılışını resimli şekilde görmek isterseniz bu çalışamama tıklayabilirsiniz) Kenarlara özellikle biraz daha fazla zımpara yaparak daha eski bir görüntü elde ettim. İyice kuruyunca üzerine raw umber rengi yağlı boyaya keten yağı karıştırarak  hafifçe sürdüm ve nemli bezle silerek sadece çiğ beyazlığı kapatacak kadar bir renk bıraktım. Böylece bir nevi yağlı boya eskitme yapmış oldum.  En son sprey vernikle vernikledim. 

Polyester melek ve çerçeveyi ise önce beyaza boyadım. Aynı şekilde raw umber yağlı boya ve keten yağını karıştırıp her yerine iyice fırçayla sürdüm. Sonra keten yağına dokundurduğum bezle fazlasını iyice sildim. En son çerçevenin üzerindeki güllere parmak ucumla hafifçe pembe ve yeşil gezdirdim. Bir gün kurumaya bıraktıktan sonra sprey vernikle vernikledim. Bu tekniğin adı fildişi tekniği imiş. Ben de buna fildişi tekniği dendiğini sevgili Ece Aymer'den öğrendim açıkçası. Aslında bildiğimiz yağlı boya eskitmeye benziyor ama keten yağı ve yağlı boyayı doğrudan karıştırınca daha silinebilir, daha akıcı bir kıvam oluyor ve alttaki beyaz çok net çıkıyor.

Son olarak parçaları panoya yapıştırdım.
Denemek isteyenlere kolay gelsin.

Not: Bundan sonra, paylaşımlarımda varsa mutlaka püf noktasını ayrıca yazmaya karar verdim. 

Bu da bu gönderinin püf noktası olsun...

Püf Noktası: 

1- Fil dişi tekniğinde boyayı silmekte zorlanıyorsanız, doğrudan ıslak mendille silmeyi deneyin, işiniz kolaylaşacaktır.

2- Keten yağının kokusu kolay kolay çıkmadığından dışarıda ya da camlar açık çalışmakta fayda var. 

3- Pano çalışacaksanız, işe başlamadan önce arkasına mutlaka askılık yaptırmayı unutmayın.
4-Parçaları ayrı ayrı vernikler, sonra yapıştırırsanız, pano üzerinde objelerin kenarlarında vernik birikmesini önlemiş olursunuz. 

Ben çok yazdım, hadi azıcık da siz yorum yazın :)